bende senin gibiydim öyle bir nokta geliyorki sende kendine şaşırırsın

öyle noktaya 1 sene kadar önce geldim hocam.Kendi açımdan kardeş kaybetmenin nasıl bir acı olduğunu bildiğim için ve ailemin neler yaşadığını bildiğim için yapamadım.Acıdan kaçarak değil de üstüne giderek kurtulmayı dene.

Anladığım kadarıyla sen gördün yolun sonundaki o beyaz ışığı Umarım bir daha yapmazsın

allah rahmet eylesin kardeşim ..

İnş atlatırsın hocam geçmiş olsun

Aynen öyle hocam boğulur gibi olduğun zaman bulunduğun ilden uzaklaş yada arkadaslarınla alkol al kafan rahatlar

İntihar'a karşı antidot, hayatında "amaç" edinmektir.

Bende 2 kez yaptım o salaklığı.
İlki 9 yaşımdaykendi, çocukluk işte kafa basmıyor. Ölünce ne oluyor diye merak edip Balkondan aşağı atlıyordum, son anda babam tutup çekti ve hayatımdaki ilk ve son sopamı yediydim babamdan o gün.

İkincisi de 2012'de oldu, salak saçma aşk acısı, sonrasında gelen anhedoni.
Onda da şans eseri ev arkadaşım rahatsızlanıp işinden erken vakitte eve dönüp beni banyo da malum vaziyette bulup hastaneye yetiştirmişti.

1.5 yıl kadar tedavi gördüm, bu süreçte kendime uğraşacak değişik bir şeyler aradım, zaman zaman buldum ve hayata tutunmayı başardım. Hayatta en korktuğum şey olan örümceklerdir, araknafobim vardı. Gittim 12 tane tarantula edindim besledim büyüttüm falan derken beni hayata bağlayan şeyin "heyecan ve korku" olduğunu keşfettim.
En büyük yardımı dokunan şeyin ise, başkalarına yardım etmek olduğunu da öğrendim. Ruhen hastaysanız, başka bir insanın elinden tutmak onun mutluluğunu görmek sizi de iyileştiriyor. ("Nietzsche Ağladığında" romanını tavsiye ederim daha iyi anlamanız için)

Şimdi hayatımda 2 etken var beni ayakta tutan. Biri, random insanların dertlerine çözüm bulup yardımcı olabilmek ve mutlu olduklarını görmek. Diğeri ise para kazanma sürecinden alınan haz. (Aslında parayı sevmiyorum ama sinirlerimi yatıştırıyor "Joe Louis")

Bu yıkımı deneyimlemiş herkes kendisine göre bir amaç bulmalı ve edinmeli diye düşünüyorum açıkcası.
Hayat zaten çok kısa, yaş ilerledikçe zaman daha hızlı akmaya başlıyor. Daha genç olduğum dönemler, 1 ay bana yıl gibi gelirdi, 1 hafta bana 1 ay gibi gelirdi... Ama halbuki şimdi, 1 yıl bana 1 ay gibi gelmeye başladı.
Bu sefer de "lan yaşlanıyorum" diye tutuşmaya başlıyorsunuz

Niyahetinde bulduğunuz amaçlar yine ruhunuzu veya içinizi tam olarak doldurup tatmin etmiyor asla, ama en azından ayakta tutup ileri gitmenizi sağlıyor. Yani son kullanım tarihimiz dolana kadar idare etsin yeter
Kendinizi düşünmüyorsanız, sevdiklerinizi düşünün. Arkanızdan üzüleceklerini, ve bunun sonucunda belki de zincirleme kötü olayları doğuracağı reaksiyonu. Sonuçta kader-zaman grafiğini değiştirmiş olacaksınız çevrenizde sizi tanıyan her insanın.

Ve bir de intihar etmek korkaklık değil, tam aksine cesaret isteyen bir olaydır.
İntihar etmek(hayatına son vermek) korkaklık olsaydı, insanlar ölmemek için yalvarmazlardı, ağlamazlardı

Hayat her şeye rağmen güzel kardeş,hayata tutun,düştüğün her yerde karşı tarafa pis pis sırıt(kaba oldu biliyorum ),kalk(ın) ve yoluna(nuza) devam et(din)...

Ölmeyi istemek başka bişey, kendini öldürmek çok başka.
Bu hayatın, bu bedenin sahibi biz değiliz. Biz sadece emanetçiyiz. Allah bu hayatı ve bu bedeni bize emanet etti. Onunla ne yapacağımız elbette bize kalmış.
Ahirete inancı olan bir insansanız intiharın ne demek olduğunu da biliyor olduğunuz anlamına gelir. İntihar ederek bu fani dünyanın geçici dertlerinden kurtulursunuz ama öbür dünyanızı tamamen yakmış olursunuz. Öbür dünya hayatı ebedidir. 60-70 yıl sürecek sıkıntılı hayattan kurtulmak için sonsuz bir hayatı mahvetmek nasıl bir şeydir düşünebiliyor musunuz?

Dünya bir sınavdan ibaret. sınavda boş kağıt vermek en kolayı. İyi tarafı bu sınav ömür boyu sürüyor ve kitap defter açık. Sınav boyunca dersine çalışabilirsin. Öyle bir sınav bu hayat.

Gelelim kendimden örnek vermeye. 35 yıllık hayatım boyunca çok kere ölmeyi istedim. Aile problemlerinin yanında bir de savaş, göç, baskı, zulüm, ayrımcılık... Çok şey gördüm, yaşadım. Buna rağmen yaşadıklarım haberlerden işittiğimiz duyduğumuz savaşın ortasında kalıp kaçamayan, ya da açlıktan ölenlerin yaşadıkları yanında çok hafif kalıyor. Hele annem ve babam bu süreçte çok zorluk çektiler. Babamı hayatım boyunca tek bir kere ağlarken gördüm. Adam son noktadaydı. Ama Allah'a şükür o zamanlar geçmişte kaldı. Allah bir daha öyle imtihanlar yaşatmasın.

Çok defa ölmeyi istedim. Ama hiç bir zaman intiharı düşünmedim. İntiharı düşünmek yerine Allah'tan sabır diledim. Zorlukların, sıkıntıların geçmesi için dua ettim.

Unutmayın, yaşadığınız her sıkıntı imtihandır, sınavdır. Bazı sıkıntılar tamamen Allah'tan gelir. Bazıları da kendimiz kendi başımıza açtığımız dertlerdir. Ne zaman bir sıkıntıyla karşılaşırsanız ya kendinizden bilin ya da Allah'tan. Asla Allah'a isyan etmeyin. Sınavda hükmen mağlup olmak anlamına gelir tabir caizse

İnto the wild diyorsunuz yani Gerçekten can sıkıntısına bire bir...

Çok güzel özetlemişsin hocam. Allah sana da güç kuvvet versin.